İçimde garip bir ümit uyandı. Az önce oldu bu. Öyle aniden sebepsizce.
Ümitten çok inanç, sanki herşey iyi olacak gibi. Sanki uzun süre antidepresan içmedikten sonra tekrar içince doğan o yüklerden kurtulma hissi gibi. Ve hayır, uzun süredir içmiyorum hiçbirşey.
Pek birşey yolunda da gidiyor sayılmaz ama birşey değişti içimde işte.
Sanki, "you can't always get what you want" deyip de buna üzülmemek gibi. Vazgeçmişlik ya da öğrenilmiş çaresizlik değil ama. Edilgen değil, aktif bir tevekkül. Peki önüme bakarım o zaman ben de der gibi. Başka bir yol yaratırım o zaman, yolumu değiştiririm, yolumu bulurum illa ki demek gibi. Biraz kendine, biraz hayata güvenmek. Başka çare mi var diye düşünmeden ama, oyunu bozmadan.
Bilmem, bir pencere açıldı işte içimde bir yerde. İyi de oldu, biraz hava gelsin.
Oksijen level' ı daha da yükselirse iki de satır yazarım belli mi olur :)