İşte Geldim Burdayım

Merhabalar Dostlarım;
uzuun bir zaman oldu yazmayalı, bu kadar uzattığım için üzgünüm arada bir sürü şey oldu, arada hep yazmak aklımdaydı ama olmadı bi türlü.. Hımm dış olay olarak öncelikle iş değiştirdim, benim için çok zor bir karardı çünkü eski işimdeki arkadaşlarımı çook seviyordum, ama iş ortamı bozulmaya başlamıştı çeşitli sebeplerden ve arkadaşlarım da teker teker gidiyordu, bende bir bakıma kendimi kurtardım hem de yeni iş daha iyi imkanlara sahip ama yine de çok üzüldüm işten ayrılmak olağanüstü zor geldi.. Bir de deli gibi korkuyorum dostlar, ya yeni işyerimi sevmezsem ya onlar beni sevmezse, ya etraf cadı doluysa, herkes herkesin kuyusunu kazıyorsa beni görünce "oo bu yarım dünya da nerden geldi" derlerse, "yeni gelen mi hangisi, haa şu şişman olan" derlerse.. Niye hep şişman insanlar işaret noktası olarak kullanılır ki, "şişman adamın yanı, hangisii haa şu şişman olan, şişman kadının arkasında" filan falan, ben mi komplex yapıyorum acaba, yoksa böyle birşey var mı.. Bilemiyom ki komplexin biri bin para :) Neyse şişmanlık komplexi olduğumu itiraf edebildiğim tek yer burası seviyom sizi :)
Bu arada yazmakta gecikmemin bir sebebi de tatilde olmam, şu anda Antalya da bir internet kafeden yazıyorum, etraf 10-13 yaş arası küçük velet dolu, oyun filan oynayıp coşkuyla bağırıyorlar, tam anlamadım ama bi helikopter muhabbeti var.. Neyse asıl dedğim bakın nası seviyorum burayı, tatilde bile yazıyorum :)
Şimdi lafı karıştırıp durmamdan anlamışsınızdır, diyetim gene başarısız :( En son gerçekten acıkmayı ve acıkınca yemeyi doyunca bırakmayı deniyordum, bu bence süper bir metod ama bende işe yaramadı nedeni de bunu bir süre sonra takıntı yapmam, aklımda hep "şu an aç mıyım- yok değilim", 5 dakka sonra, "şimdi açmıyım, yok değilim", 2 dakka sonra "yok yok aç değilim" filan şeklinde geçmeye başladı günler, nasıl usandırıcı birşey anlatamam, sonra deli gibi yeyip aklımdan çıkarabildim yemeği.. Anladım ki asıl sorunum yemek yemekten çok yemek yemeyi çok düşünmem, obsesyon olmuş bu bende. Bir de tatil için hazırlık yaparke bir baktım geçen seneki hiç bir şeyime giremiyorum geçen sene yaklaşık 20 kilo daha zayıf olduğum için.. Mayomu denediğim anı unutamam, ebatlar hafif bir balina kıvamı tutturmuş, aynadan bana bir Moby Dick* bakıyor, "Merhaba Moby" dedim kendime, çok da üzülmedim koşup Moby ye uygun bir mayo aldık, tatile geldim plajda rahatsız olacağımı filan sanmıştım ama hiç etkilenmedim sanırım Moby ile ben barıştık, şimdi kendimi çok kötü hissetmiyorum, belimdeki doğal simidimle mutlu mutlu denize giriyoruz, umarım böyle sürer pardon sürmesin, bu rahat ruh halini rejim yapabilmek için kullanayım da diyet yapanlar arasına döneyim..
Ayy çok yazdım kaçayım, Akdeniz i Moby Dick inden ayrı koymayım daha fazla :)
Öptüm..

*: Moby Dick: Beyaz Balina (Herman Melville romanı..)

Haberler :)

Selam Dostlar,
Öncelikle yorumlarınız ve ilginiz için teşekkürler..
Spor salonu macerama gelince.. Ee şey, Ehm yani gelmesek aslında, geçen gün ilginç bir film seyrettim onu anlatayım :) Yok yok olmıycak itiraf etmeliyim, o gün spor salonuna gitmedim, bunu bir yenilgi olarak görüp kendimden intikam almaya karar vererek eve 4 kişilik bir ailenin 1 haftalık mutfak alışverişini yaparak gittim.. (Pek abarttım be, ama buna yakın birşeydi..) Sonra evde sözkonusu 4 kişilik ailenin yaklaşık 2 günlük toplam yemeklerini yedim.. Korkunçtu, gece rahatsızlıktan 3-5 kez kalktım, nasıl bunu yapabildim diye çok şaştım..
Sonraki gün düzeldim ama, yani dün.. Akşam sadece meyve yiyip mışıl mışıl uyudum, bunu yapabildiğime de şaştım :)
Şaka bir yana kötü bir tecrübeydi, şu anda da yapmaya çalıştığım sadece doyma noktamı kaçırmamaya çalışmak, yani normal insanlar gibi acıkmak, yemek yemek ve doymak.. Ben şu anda bunu yapamıyorum, aç mı tok mu olduğumu pek anlamıyorum fiziksel olarak. Paso yiyorum ya da diyetle az yiyorum ama aslında kendi açlığım tokluğumla ilişkim zayıf.. Bunu sağlamaya çalışıyorum.. Ne kadar çok şeyi aslında canım istemeden yediğimi görüyorum şimdi. Mesela dün gece oturup kendime çikolatalı tatlı hazırladım. Sonra kendime "bunu gerçekten yemek istiyorm musun güzelim?" diye sordum.. Farkettim ki istemiyorum aslında, sadece midemi devamlı doldurmaya çalışıyorum. Sonra bıraktım tatlıyı..
Spora da gidicem yaa hala içimde umut var.. Oyunteorisi nin dediği gibi bir süre gidersem bırakamam diye düşünüyorum, o seviyeye gelmeye çalışacağım..
Bu arada insanların ne düşündüğünü aslında eskiden daha çok önemserdim, şu anda daha az ama yine de güçlü bir şekilde var. Ama bunun üzerinde düşüneceğim tekrar..:)
Gelecek sefere daha iyi bir haber vereceğim.. Söz , çok fena söz..