Wednesday, July 07, 2010

I am back.

Uzun zaman oldu değil mi?
Elim bloga gitmedi işte, bir de belki çok saçma ama bloga girip de son yazılarımı görmek bana engel oldu. Kolumu kanadımı kırdı yahu o yazılar. Yorum yapan herkesten çok çok özür dileyerek sonunda kaldırdım. Çünkü yolda ezilmiş kedi gibiydi o yazılar. Bakamazsın ama çok feci içini burkar. Bir de çaresizlik verir, ölmüş işte hayvancık hem de çok kötü biçimde, yapabileceğin de hiçbir şey yoktur. Ama kaldırması da zor oldu. Şu an kontrolsüzce ağlayıp duruyorum üstelik de işyerinde. Lanet. Neyse ki kimse farkında değil. Sessiz ağlıyorum düzenli siliyorum, kaptım bu işi ben.
Yani diyeceğim o ki, I give up. Pes ettim.
Öyle bir pes etmek ki, artık bu dünyada bana iyi gelecek biri olmayacağından eminim. Vallahi karamsar saçmalama değil. Birden idrak ettim bunu. Epiphany. Çünkü fazla kırılganım, fazla savunmasızım, fazla paranoyağım, fazla safım, fazla tecrübesizim. Bir çok şey fazla, kilo da bunlardan biri ki, zaten havuzu en baştan feci şekilde daraltıyor. :) Ben süperim değerimi anlayan yok demek değil bu, sadece benim türümde insan yok. Benim türüm diğerlerinden üstün anlamında değil ama farklı. Not in a good way.
Neyse başka ilişki biçimlerine bakacağız artık, arkadaşlık olur, dostluk olur, aile büyüğü olur, sonuçta ilişki dediğin sırf aşk ilişkisi değil ya. Love is overrated. Diğerleri ile de mutlu olunur, yuvarlanır gidilir. Zaten şunun şurasında çok birşey de kalmadı. Alimallah üstesinden geliriz. Dignity ile ölürüz.
Uff deli deli konuştum gene yazma dermanım gitti.
Neyse düzelip de gelirim herhal..