Korkuyorum Annecim :)

Tatil yazısı yazacaktım ya ben, canım istemedi birden, yani nasıl desem canım tatille ilgili şu kadarcık kalem oynatmak istemiyor. Sadece çok sakindi, hep denize gittim, güzeldi hatta çok güzeldi desem çok ayıp olur mu? Olmaz di mi? Hem ben de "artık blogum okuyucu driven mı oldu laan, istemiyom bunu" endişelerimden kurtulurum.. Bence süper olur. Hem her blogda bir tatil yazısı var, burda da olmasın..Size başka şey anlatayım mesela korku filmleri ile aramdaki şiddet-sevgi-nefret dolu ilişkiyi. Bu konu da nereden çıktı derseniz Torkunç' un blogunda korku filmleri ile ilgili anekdotlar vardı, iştahlandım, Endişeli Peri de içinden Shining geçen güzel bir yazı yazmış, iştahım iyice kabardı. Ben de korku filmlerimi anlatmalıydım ve başıma getirdiklerini.

En baştan başlayalım, sanırım hayattaki ilk korku filmim "Sakin bir geceydi". İsmi pek ironik değil mi? Sakin geceymiş hıh, ben seni seyrettikten sonra pek sakin geçmedi ama gecelerim naaber? (Filmle konuşma Talisman, film kahramanı ile konuşmandan bile kötü bu :)) Filmde Merly Streep oynuyordu, güzeldi öyle hatırlıyorum, beni korkutan sahnesi ise şu, küçük bir kız kucağında oyuncak ayısı var ve kız kameraya sabit bakışlarla bakarken uzanıp oyuncak ayısının gözünü koparıyor ve ayıcığın boşalan göz pınarından kan akmaya başlıyor. Ben yaklaşık 9 yaşlarındayım ve aklım başımdan gidiyor, deli gibi korkuyorum. Artık koridorlarda gece tek başıma gezemiyorum çok kötü oluyorum hemen ayının gözü geliyor aklıma koşarak koridordan geçiyorum. Seyrettiğim ilk gece uyuyamıyorum. Ama gariptir çok da hoşuma gitmiş film. Herkese heyecanla anlatıyorum.

Sonra "Girdap" isimli dizi geliyor, aman tanrım müziği şimdi bile aklımda: "Aaaa aaaa aaaa" tabii böyle yazınca anlaşılmıyor nota da bilmiyoruz ki.. :) Girdap üç bölümlük, ikizler var, ikiz kadınlardan biri çift karakterli ve cinayetleri o işliyor, bu çift karakter kavramı ile ilk tanışmam, acaip hoşuma gidiyor ama korkudan da 3,5 um hatta 35,5 sayılırım, ağır korkuyorum. Yavaş yavaş şöyle bir ilişki kuruluyor korku filmleri ile aramda, önce merak, istek ve heyecanla filmi seyrediyorum ve çok zevk alıyorum, sonra akşam oluyor yavaş yavaş yüreğim ağırlaşıyor sonra gece oluyor çook korkmaya başlıyorum ve bir gece uyuyamıyorum, hep bir gece, ikinci gece uyuyorum ve ilk gecede de sabah olunca geçiyor korkum, yani bir günlük bir macera, One night stand lerin en korkuncu.

Mesela yine küçükken bir film seyrediyorum, Chuck Norris oynuyor, baltalı bir katil var, eve geliyor bir kadını parçalıyor filan en sonunda da tam katili alt ettiler kuyuya attılar derken son sahnede kuyudan bir şahlanıyor katil, orda bitiyor film. Allaaah gece çok zor geçecek. Zor da geçiyor, uyuyamıyorum, sadece ay ışığı biraz sakinleştiriyor, yatakta oturup aya bakıyorum, ablamın yanına gitmişim bu arada, ama o uyuduğu için bana çok katkısı yok. Şöyle düşündüğümü hatırlıyorum şimdi baltalı katil gelse ne yaparım, sonra ancak pencereden kaçabileceğimi düşündüm, kalkıp pencereyi kontrol bile ettim, 4. kattayız, herhalde ölürüm atlarsam dedim ama olsun şansımı denerim. Böyle şeyler düşünüyorum.

Ehm hala okuyor musunuz benden ürkmeden? :)) Derken sabah oldu az önce manyak şeyler düşünen ben değilmişim gibi bir rahatlık doldu içime, Halide Edip Adıvar ın bir romanını okuyordum, onu aldım neşeyle okumaya başladım. Korkunun zerresi yoktu içimde.

Şimdi düşündüğümde tüm bunların ergenlikle başa çıkmakla ilgili olduğunu tahmin ediyorum, ergenliğin kendisi bir korku filmi olduğundan. Bir süre sonra geçti çünkü. Yani elbette şimdi de korkuyorum ama o derece değil. Çekik filmlerini bile izleyebiliyorum.

Komik anılarım da var bununla ilgili mesela bir festivalde geceyarısı sinemasına bilet almıştım. Yani filmler 24,00 de başlıyor ve 3 film üstüste, 3 ü de korku filmi. Korkuyorum ama kendimi de telkin ediyorum, "Yok canıım, kocaman insanım ne korkacağım korkmam haha" şeklinde gaza getirmişim kendimi. Bir de genelde korku filminde yanımda olan talihsiz insanın kolunu 135 kez sıkmak gibi bir adetim vardır, film arasında kendime bir de söz verdim "kol filan sıkmıycam rahat olcam" şeklinde. Neyse film başladı, ağır bir atmosfer, kamera bir odanın içinde yavaş yavaş dönüyor, tekin olmayan bir müz,k var ve o da ne kamera yavaş yavaş bir oyuncak bebeğe doğru yaklaşıyor, (nedir benim bu peluşlardan çektiğim :)) bebeğin kafası yan duruyor, ben kendi kendime "Korkma canımm, ne olcak bebeğin kafası dönecek aniden işte, ne olacağı belli" diyorum ve evet bebeğin kafası aniden dönüyor, Talisman bu arada "evet dediğim çıktı işte " diyerek sakin sakin oturdu sanıyorsunuz değil mi, hayır canhıraş bir çığlık attı, sinemanın sessizliği içinde çın çın öttü çığlığı :)) Sinemada herkes çok gerginken birden benim bu komik çığlığımla herkesin sinirleri bozularak tüm sinema gülmeye başladı. Ben de güldüm, sonra filmin geri kalanında yine kola yapışma ritüeline devam ettim tabii.

Son dönemlerde en çok korktuğum film "The Ring" bu arada, fecii korktum, filmin kurgusu vb den çok içindeki kaset korkuttu beni, çok sürreal, çok çok ürkütücü idi. Çok da güzel filmdir bence Ring. Aynı yönetmenin "Karanlık Sular" filmi de iyi ama o korkutmaktan çok üzüyor. Daha önce yazdığım "Three extremes" ise bambaşka birşey, seyredilmeli, ürkülmeli..

Ya mim dalgaları var ya, (hatta benim sessiz balık a sözüm de var.) bende başlatsam bir tane, en çok korktuğunuz 3 filmin adını yazsanız? Olmaz mı?

Hımm kimleri mimlesem, Torkunç ve Endişeli Peri zaten bahsettiler onlar olmasın, Öykücü, GOB, Ekmekçikız, Elektra olsun.. Ama başka yazmak isteyen herkes de olsun.

Sonra ben kaçayım, akşama 1408 i seyredip çook korkmayı planlıyorum, bu seferki kolu moraracaklar, yeğenim ve kuzenim.. Allah kolaylık versin :)