Wednesday, December 06, 2006

Deniz canavarı değilmişim :)


Bazı işlerim vardır, öyle ertelemişimdir ki yapabileceğime inancımı yitirmişimdir. Basit ev işlerinden söz ediyorum. Geçenlerde bunların topuna birden savaş açtım. Önce odamda sorunlu olan prizi değiştirttim, kapımın kolu sorunluydu onu hallettim, yapmam gereken ufak alışverişler vardı onları yaptım. Ve en önemlisi: Kendime bir boy aynası aldım.
Şimdi diyeceksiniz ki bunda ne var, ya da bu zamana kadar neden almadın. Sırayla cevaplayayım: Bunda çok şey var, çünkü benim ayna fobim var, vitrinlerin önünden geçerken bile kendimi görcem diye korkma var ve hatta metroda yüzünü yere dikme var, camdaki yansımayı görmemek için. Çünkü görünce moralim bozuluyor. Off bu ne şeklinde. Bu yüzden ben kilolu olduğumu biliyorum ama şeklim konusunda az fikrim var. Valla nasıl oluyor demeyin oluyor. Her gün içinde yaşadığı bedeni tanıyamayabiliyor sahibi, kaçabiliyor kendiyle gözgöze gelmekten. Eh bu yüzden işte bu zamana kadar boy aynası almadım.
Sonra baktım ki, böyle yaptıkça kendimi olduğumdan da kötü görüyorum estetik olarak, ben neye benziyorum bir bakayım dedim. Aldım boy aynasını. Bir sürü tereddütten sonra.
Aynanın asıldığı gün bir heyecan korkarak geçtim karşısına. Üstümde de minimum giyecek var bu arada, hiçbirşey gizlemeden görmek istiyorum. Sonra ben bir şaşırdım, gözlerim sulandı, ağladım resmen. Meğer ben bir deniz canavarı filan değilmişim, ööyle nereye kadar uzandığı bilinmez bir kütle değilmişim. Şişmanmışım ben yahu epi topu. Ve o kadar da kötü görünmüyormuşum, hatta bayağı orantılıymışım. Sonra kendime ettiğim eziyetlere üzüldüm, beni aynadan mahrum bırakarak deniz canavarına dönüştüren zihniyete kızdım. Kendime yani.:) Sonra huzurlandım ben. Hala da bu huzur içindeyim. Canavar filan değilim, var mı ötesi :)

10 comments:

Bng.U said...

süper bişi yapmışsın bence.. Aynaya bakmak, insanın kendisiyle yüzleşmesi çok önemli bişii. ben severim aynaları. Bazen kızarım ederim ama severim.. Özellikle kilo aldığım zamanlarda acı gerçeği görmek için geçerim karşısına.. Mesela şu anda memnun değilim. ben kendimi beğenmioken dışardan bakan nası beğensin derim.. O yüzden memnun olana kadar da diyete devam. Bir nevi insanın kendisiyle barışması olayı:)

Nilay said...

Bence cok dogru birsey yapmissin aynayi almakla. Kendinle tanismis oldun. Ne kadar zor durumlar yasiyor oldugunu tahmin edebiliyorum. :( Hepsi bitecek, sen kendine bakmaktan cok mutlu olacaksin ki simdiden aslinda bir deniz canavari olmadigini anladin. :)

Anonymous said...

AAA biliyormusun ben 50kg yum ve bende özellikle yatak odasında boy aynasından hiç hoşlanmıyorum yanii yansıma yaptığı için sanki biri beni seyrediyormuş izlenimi veriyoroor ve katiyyen sevmiyorum.Bundan anlaşılıyor ki röntgenciliği sevmiyorum.
Yani canım demek de istiyorum ki, zayıflar da boy aynasını sevmeyebiliyor benim gibi mesela..
Sevgiler

Talisman said...

Canlarım sağolun yaa..
CCC, valla doğru kendiyle barışmak gibi, gerçeği görmek başını kuma sokmaktan çok daha iyi.
Nilay, sağol, hepsi bitecek di mi :)
d-chic, aynayı hiç bu açıdan düşünmemiştim. Yani gözetleniyor duygusu vermesi.. :)
Sevgiler..

loungetime said...

Merhaba adresini Nilayda gördüm bir uğramak istedim başlığın çok güzel bende hep bu sonları yaşıyorum bir türlü ulaşamadım. İnançlı ve drayetli olarak başarılacağına inanıyorum. Sana kolay gelsin banada beklerim

Noni said...

Talismancım bence harika bir karar almış ve uygulamışsın tebrik ederim seni, sakın aynalara bir daha küsme olur mu? Ben Faik Sönmez'in sloganına bayılıyorum: "mutluluğun bedeni yok", ordaki manken ne kadar da hoş farkettin mi? Ben bir bayanın kaç kiloda olursa olsun güzel gözükebileceğine inanıyorum...

http://www.faiksonmez.com/

renkler said...

Ben de aynaya bakarken hep göbeği içe çektiğimi farkediyorum. Hatta belimi ölçerken de... Yani kendimi kandırıyorum. Ama insanın kendindeki güzellikleri görmesi ve fazla haksızlık yapmaması gerek. Ben de kendimi seviyorum aslında. Kilolar nasılsa gidecek...

limonagaci said...

uzun zamandır böyle üzülüp sonra da sevinmemiştim. Taa ki yazını görene kadar.
kendini sevmekle başlıyor mutluluk bence. İçimizdeki huzur kendimize verdiğimiz kıymetle oluşuyor bence.
iyi ki almışsın aynanı, iyi ki de bakmışsın, aslında hep kaçmak istediğinin hiç te kafanda canlandırdığın gibi olmadığını bu sayede görmüş oldun.
Senin adına çokkkk mutlu oldum...
:)

deriella said...

taliscim sen deniz canavarı deil süpersin! ne gzl anlatmışsın yine! harika bir şey yapmışsın.
öpüyorum

Talisman said...

Sağolun arkadaşlar :) Valla gaza gelmiştim sayenizde daha da gaza geldim. Aynam-vücudum ve ben mutluyuz hep beraber :)