Kendimi salak gibi hissediyorum, sanki her yaptığım bir şeyin karikatürü gibi, herşey havada asılı gibi. Ben de asılıyım, yaptığım hiçbirşeyin manası yok. Herşey korkunç sanki..Zaman geçiyor, ben ne zaman yaşamaya başlayacağım?
Çok anlamsız, çok anlamsız..
Sanki herkes beni terketmiş sanki kıyamet kopmuş ve ben dünyada tek kalmışım.
Neden her sabah kalkıyorum? Burada ne işim var? Benim işim yapılmasa dünyada ne değişir? İşimin sonunda elime ne geçiyor? Şunu ben yaptım diye kendime gösterebileceğim ne var ellerimde?
Ben olmasam da döner dünya. Yokluğum bir kelebek etkisi bile yaratmaz.. Ama yok da olamam, korkarım yok olmaktan, hayata tutunuşum güzel bir şeye tutunuştan çok, beteri de varsa ya da hiç bir şey yoksa düşüncesi.. Hem en azından filmler var.. Sahi filmler var di mi? Hayatla bağım böylesi zayıf mı? Beni tek teselli eden filmlerin var olması mı?
Hayatım gavurların deyimiyle bir "sick joke" sanki..